SAKRAMENT NAMASZCZENIA CHORYCH.
Jak przeżywano chorobę w Starym Testamencie?
W Starym Testamencie człowiek doświadczał podczas choroby swoich ograniczeń i jednocześnie rozumiał, że choroba w tajemniczy sposób wiąże się z grzechem. Prorocy przewidywali, że może ona mieć także wartość odkupieńczą w stosunku do grzechów własnych i innych ludzi. W ten sposób choroba była przeżywana w obliczu Boga, którego człowiek prosił o wyzdrowienie.
Jaką wymowę ma współczucie Jezusa dla chorych?
Współczucie Jezusa dla chorych i liczne uzdrowienia z różnego rodzaju chorób są wymownym znakiem przyjścia Królestwa Bożego, a więc zapowiadały zwycięstwo nad grzechem, cierpieniem i śmiercią. Przez swoja mękę i śmierć na krzyżu Chrystus nadał cierpieniu nowe znaczenie, które - jeśli będzie zjednoczone z Jego cierpieniem- może stać się środkiem oczyszczenia i zbawienia dla innych ludzi.
Jak postępuje Kościół wobec chorych?
Kościół, który otrzymał od Pana zadanie uzdrawiania chorych, stara się je wypełnić zarówno przez opiekę jaką otacza chorych, jak i przez modlitwę wstawienniczą, którą im towarzyszy. Posiada on przede wszystkim jeden specjalny sakrament przeznaczony do umocnienia osób dotkniętych chorobą, ustanowiony przez Chrystusa i poświadczony przez św. Jakuba: " choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana". (Jk 5,14)
Kto może otrzymać sakrament namaszczenia chorych?
Stosowny czas na jego przyjęcie zachodzi wtedy, gdy wiernemu zaczyna zagrażać śmierć z powodu choroby lub starości. Ten sam wierny może przyjąć go powtórnie, gdy choroba się pogłębia, lub w przypadku nowej ciężkiej choroby. Jeśli okoliczności to zalecają, jego celebracja może być poprzedzona sakramentem pokuty.
Kto może sprawować ten sakrament?
Sakrament namaszczenia chorych mogą udzielać tylko kapłani( biskupi i prezbiterzy)
W jaki sposób udziela się tego sakramentu?
Istotą celebracji tego sakramentu jest przede wszystkim namaszczenie olejem poświęconym - jeśli to możliwe przez biskupa - czoła i rąk ( w obrządku rzymskim) lub innych części ciała ( w obrządkach wschodnich); namaszczeniu temu towarzyszy modlitwa kapłana, który prosi o specjalną łaskę tego sakramentu.
Jakie są skutki tego sakramentu?
Sakrament namaszczenia chorych udziela specjalnej łaski, która jednoczy wewnętrznie chorego z męką Chrystusa, dla jego własnego dobra oraz dla dobra Kościoła, dając mu pocieszenie, pokój, siłę a także przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł się wyspowiadać. Sakrament ten prowadzi także, jeśli taka jest wola Boża, do uzdrowienia ciała. W każdym przypadku namaszczenie to przygotowuje chorego na przejście do domu Ojca.
Co to jest wiatyk?
Jest to Eucharystia, którą przyjmują ci, którzy kończą swoje ziemskie życie i przygotowują się do życia wiecznego. Przyjęta w chwili przejścia z tego świata do Ojca Komunia Ciała i Krwi Chrystusa, umarłego i zmartwychwstałego, jest zaczątkiem życia wiecznego i mocą zmartwychwstania.
Z Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego.
Praktyczne uwagi dotyczące przygotowania mieszkania chorego.
Stół nakrywamy białym obrusem, stawiamy na nim krzyż, dwie świece, naczynie z woda święconą, kropidło; na talerzyku trochę soli, watę i skibkę chleba( potrzebne do oczyszczenia palców kapłana po namaszczeniu olejem świętym). Jeśli chory ma problem z przełykaniem stawiamy szklankę z wodą i łyżeczkę.
Przed przybyciem kapłana jeśli to możliwe rodzina i sąsiedzi oczekują przed domem ze świecami i śpiewają pieśni eucharystyczne. Po przybyciu kapłana wszyscy gromadzą się w mieszkaniu chorego i biorą udział w obrzędzie namaszczenia.Jeśli ma być spowiedź chorego zebrani opuszczają mieszkanie chorego i śpiewają w tym czasie pieśni eucharystyczne. Po spowiedzi wracają do mieszkania i biorą dalszy udział w sakramencie namaszczenia chorych.